پرستاران بهانه‌ای برای جشن ندارند

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خانه پرستار به نقل از خبرنگار ایلنا، این روزها مرگ نه پاورچین پاورچین بلکه مانند تندباد در کشورمان در حرکت است و با دستان سرد خود، بسیاری را در کامش فرو می‌برد. نه از در وارد شده نه از پنجره، ساکنان خانه را غافلگیر کرده و همچنان ریحان می‌چیند. حدود ۱۸ ماه از ورود ویروس مرگبار کرونا به ایران می‌گذرد؛ در این شرایط در کنار قربانیان پرشمار این بیماری، کم نبودند پرستارانی که در حین مراقبت از بیماران و به واسطه تماس با آن‌ها در راه رسالت شغلی خود فدا شدند.

اگرچه به استناد اساس‌نامه اخلاقی، پرستاران وظیفه دارند تا از بیماران نگهداری کنند اما نباید فراموش کنیم که وضعیت سفیدپوشان سلامت در روزگاری که ویروس کرونا از بابت سرعت آدم‌سوزی، رکورد تمام نسل‌کشی‌های ادوار تاریخ را شکسته و به یکه‌تازی خود ادامه می‌دهد، شرایط حساس‌تری دارند. اگر بیمار شوند از معالجه بیماران درمی‌مانند، اگر ناآگاهانه به ویروس کرونا آلوده شوند می‌توانند بیماران و همکارانشان را آلوده کنند، آن‌ها نسبت به نزدیکان خود هم تعهداتی دارند ولی با این وجود اولویت خود را انجام وظیفه می‌دانند.

شمار پرستاران قربانی ویروس کرونا در ایران به ۱۳۰ نفر رسیده است؛ اخباری که در رسانه‌ها منتشر می‌شوند و عواطف عمومی جامعه را تحریک می‌کنند اما به نظر می‌رسد که متولیان سیستم بهداشتی کشور توجهی به آمار روزافزون مرگ‌های کرونایی ندارند و تنها نظاره‌گر افزایش فوتی‌ها هستند.

به موضوع کمبود نیروی پرستار باید رسیدگی شود

کرونا در حال حاضر نه درمان دارویی قطعی دارد و تنها بحث پیشگیری مطرح است، اگر دولت با بکارگیری نوعی «سخت‌گیری منسجم» و پرداخت کمک هزینه، بسته‌های معیشتی و حقوق بیکاری مردم را به در خانه ماندن ملزم می‌کرد، آنوقت می‌توانستیم به کاهش مرگ و میرها و بهبود شرایط کادر درمان امیدوار باشیم. به گفته محمد شریفی‌مقدم (دبیرکل خانه پرستار)، آقای زالی از ورود ۷۲۰ میلیون یورو رمیدسیور خبر داده است درحالیکه تاکنون هیچ درمان قطعی برای درمان کرونا وجود ندارد. مدیرانی که در سیستم درمانی کشور حضور دارند به پرستاران و مردم نگاهی اقتصادی دارند. میزان مرگ و میر به شدت روندی صعودی دارد؛ دولت، وزارت بهداشت و ستاد ملی مبارزه با کرونا باید پرستاران را در کانون توجهات خود قرار دهند.

این فعال صنفی معتقد است؛ تمرکز می‌تواند به چند روش صورت گیرد. تعداد پرستاران شاغل بسیار ناچیز است و تعداد آن‌ها نسبت به جمعیت کشور، همچون کشورهای عقب‌افتاده است. ایران از این منظر در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه نیز شرایط نامساعدی دارد که باید مورد توجه قرار گیرد، آمار و ارقام منتشر شده نشان می‌دهد تعداد پرستاران در این کشورها بیشتر است.

نخستین‌بار نیست که کمبود پرستاران از سوی فعالان صنفی مورد انتقاد قرار گرفته است. به گفته آن‌ها، در سال‌های گذشته هیچ تلاشی برای جذب پرستار صورت نگرفته و به نحوی میزان استخدام پرستاران جدید به صفر رسیده است؛ این در حالی است که سالانه حدود ۳ هزار پرستار از چرخه اقتصاد کشور خارج می‌شوند و نیروی جدیدی جایگزین این افراد نشده است.

آخرین استخدامی وزارت بهداشت در بهمن ماه سال گذشته برگزار شد؛ اگرچه وعده دادند تا ۴۰ هزار نیروی انسانی عضو کادر سلامت شوند اما از این تعدا تنها ۱۳ هزار نفر استخدام شدند که تاکنون وارد چرخه کار نشده‌اند. شریفی‌مقدم در ارتباط با این موضوع توضیح داد: وقتی تعداد پرستاران شاغل نسبت به جمعیت کمتر و دولت در کنترل شرایط ناکارآمد باشد، چنین شرایطی ایجاد می‌شود. به طور قطع، مبلغ اعلامی برای رمدسیور وارداتی بیشتر است، اگر ۷۲۰ میلیون را صرف خرید واکسن سینوفارم ۳ دلاری می‌کردیم، می‌توانستیم بیشتر از جمعیت کشور واکسن وارد کنیم.

مرگ لحظه به لحظه پرستاران و خانواده‌هایشان را تهدید می‌کند

افزایش آمار فوت پرستاران در ایران طی سال‌های اخیر، نگرانی جدی برای متولیان حوزه خدمات پرستاری ایجاد کرده است. شریفی مقدم در ارتباط با این موضوع تصریح کرد: من بازهم تاکید می‌کنم، ناکارآمدی حوزه سلامت  روی سر مردم و پرستاران خراب شده است. از ابتدای شیوع کرونا تا به امروز، ۱۳۰ پرستار در راه تعهد شغلی خود جان‌بخته‌اند. اگر آمار کشته‌شدگان کادر درمان کشورها را مورد بررسی قرار دهیم، ایران در میان رده‌های نخست قرار دارد. این ناکارآمدی نه تنها مرگ بسیاری از هموطنان را به همراه داشته بلکه مدفعان سلامت را با مشکلات متعددی روبرو کرده است.

این روزها، همه از ویروس کرونا فرار می‌کنند تا جان خود و عزیزانشان را از گزند این بیماری مصون بدارند اما به گفته دبیرکل خانه پرستار، پرستاران همواره در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. مواجهه آن‌ها با بیماران مبتلا به کووید نه تنها جان خودشان را تهدید می‌کند بلکه خطر ابتلای اعضای خانواده آن‌ها به این ویروس وجود دارد. همانگونه که تصاویر متعددی از مرگ عزیزان پرستاران در فضای مجازی منتشر شده است.

بیماری‌های روحی در کمین پرستاران

این گروه شغلی در دوران تحصیل خود، اصولی را برای مراقبت‌های روانی از خود در بحران‌ها و در مواجهه با شرایط ویژه آموزش می‌بینند اما در شرایط کنونی پرستاران از فشارهای روانی گریزی ندارند و در مواجهه با شرایط دشوار، آسیب می‌بینند. دبیرکل خانه پرستار توضیح داد: سفیدپوشان سلامت به آسیب‌های جدی شغلی دچار شده‌اند، مشکلات روحی و روانی پرستاران، اضطراب آنان را به شدت افزایش می‌دهد که بر عملکردشان تاثیر می‌گذارد. این موضوع نه تنها موجب آسیب‌های گروه‌های پرستاری می‌شود بلکه به واسطه اضطراب ناشی از کار زیاد، خطاهای شغلی نیز افزایش می‌یابد.

نه تنها مشکلات روحی بلکه «سندرم کراشی» یکی دیگر از مسائلی است که به واسطه کار زیاد، پرستاران را تهدید می‌کند. درحالیکه این سندروم طی سال‌های اخیر به دلیل حجم کار فراوان به یکی از تهدیدهای جدی سلامت تبدیل شده، پرستاران ایران به دلیل حجم بالای کار و تبعات ناشی از آن از جمله خستگی زودرس، تحلیل قوای جسمی، بیماری‌های حاد و مزمن، استرس و خستگی‌های جسمی و روحی ناشی از کار در مدت زمان کوتاهی دچار فرسودگی شده و بهره‌وری و کارایی خود را از دست می‌دهند. ابتلای پرستاران به بیماری‌های شغلی در حالی است که آنان برای تامین هزینه‌های زندگی و پرکردن جای خالی نیروی پرستاری در بخش‌های درمانی ناچار به گذراندن نوبت کاری‌های طولانی و پیاپی هستند که این وضعیت فرصت استراحت و تمدید قوای جسمی و روحی را از ایشان سلب می‌کند.

سخن پایانی

عشق و تعهد به خدمت ازسوی کادر درمان و پرستاران شاغل در مراکز درمانی کشور در ایام شیوع کرونا مثال‌زدنی است، این قشر تمامی خطرات را به جان خریدند و در خط مقدم مبارزه با کرونا ایثارگرانه ایستادگی می‌کنند. به طور قطع، افزایش تعداد نیروی انسانی که یکی از مطالبات اصلی این گروه شغلی است، می‌تواند کمی از فشار روحی و خستگی جسمی پرستاران بکاهد.

عضو شورای مرکزی خانه پرستار ایران بحرینی با تاکید بر عدم تخصیص «کسر ساعت کار» و پرداخت اضافه کاری به پرستاران توسط بسیاری از بیمارستان های دولتی کشور گفت: توالی پیک های شدید کرونا و لغو مرخصی ها در این دوره، باعث شده است که مرخصی های کرونای بسیاری از پرستاران بسوزد و در این شرایط متاسفانه دانشگاه های علوم پزشکی به جای جذب نیروهای تازه نفس، به دنبال آن هستند که پرستاران بازنشسته به صورت داوطلبانه بازگشت به کار کنند.
بحرینی: افزایش آمار طلاق در میان زنان پرستار در دوره کرونا / نه اضافه کاری به پرستاران می دهند و نه مرخصی + صوت

پرستاران ۱۸ ماه است که در خط مقدم مبارزه با کرونا قرار دارند و ۷۰ درصد پرستاران را زنان پرستار تشکیل می دهند؛ اما با وجود تمام مشکلات روحی و جسمی که پرستاران بخصوص زنان پرستار در یک سال و نیم گذشته تجربه کرده اند، بسیاری از پرستاران از حقوق و مزایای خود در طول دوره کرونا راضی نیستند و در این میان پرستاران قراردادی اوضاع بسیار اسفناکتری را دارند.

زنان پرستار ؛ مبارزان خط اول جبهه کرونا

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، حدود ۱۸ ماه است که شیوع ویروس کرونا زندگی تمام ایرانیان را تحت تاثیر قرار داده و در این میان بدون شک بیشترین کسانی که زیر فشار این همه گیری منحوس بوده اند، مدافعان سلامت و به‌ویژه پرستارانی هستند که در خط مقدم اول مبارزه با کرونا قرار دارند؛ چراکه اساسا بیماری کرونا از جمله آن بیماری هاست که بیش از درمان به مراقبت نیاز دارد و نقش پرستاران در مراقبت از بیماران مبتلا به کرونا بسیار بیشتر از سایر کادر درمان است.

در این میان باید توجه داشت که براساس آمارهای سازمان نظام پرستاری، ۷۰ درصد پرستاران را نیروهای زن تشکیل می دهند و در این ۱۸ ماه نیز بیشترین فشار مبارزه با بیماری کرونا روی دوش زنان پرستار بوده و چه بسا که این زنان بیشتر از تمام اعضای کادر درمان در خط مقدم مبارزه با کرونا قرار داشته اند؛ بخصوص که بسیاری از زنان پرستار مادرانی هستند که علاوه بر تمام شیفت هایی که باید در بیمارستان بگذرانند، روزانه باید به امورات همسر و فرزندانشان نیز رسیدگی کنند و مجموع این مسائل زندگی زنان پرستار در دوره کرونا را بسیار دشوار کرده است.

این نکته ای است که سیده فاطمه بحرینی، رئیس خانه پرستار مشهد در گفت و گو با رکنا در میان گذاشت و اظهار داشت: با وجود تمام فشارهای کاری وارده بر زنان پرستار در طول دوره کرونا، شاید بتوان گفت اجبار به دوری از اعضای خانواده در بازه های زمانی طولانی بیش از همه از نظر روحی به پرستاران فشار وارد کرده است؛ بخصوص که بسیاری از خانم های متاهل و پرستار در طول دوره کرونا ناچار بودند که تا حد امکان از والدین خود فاصله بگیرند تا آنها را که دارای ریسک بالای ابتلا به کرونا هستند، به این بیماری مبتلا نکنند.
افزایش آمار طلاق در میان زنان پرستار در دوره کرونا

عضو شورای مرکزی خانه پرستار ایران با اشاره به خستگی مفرط کادر درمان در طول دوره کرونا گفت: پرستاران در طول این ۱۸ ماه بیش از سایر اعضای کادر درمان درگیر بیماری کرونا شدند و علاوه بر این، بخش زیادی از پرستاران ۱۸ ماه است که با بیماری های مختلف ناشی از فشار کاری بالا از جمله استرس مزمن و افسردگی حاد دست و پنجه نرم می کنند؛ به ویژه آن که در طول دوره کرونا بخصوص در پیک های این بیماری، پرستاران بسیار بیشتر از قبل به صورت روزانه با مرگ و میر ناگهانی بیماران مختلف مواجه می شوند.

وی با تاکید بر این که آسیب های ناشی از ساعت های کاری بالا بر زنان پرستار بیشتر وارد می شود، عنوان کرد: صرف نظر از عوارض جسمی و روحی شدیدی که در این دوره بر بسیاری از زنان پرستار وارد شده است، در این دوره شاهد افزایش آمار طلاق زنان پرستار بوده ایم، چراکه شیفت های کاری پیاپی در طول دوره کرونا به بسیاری از زنان پرستار اجازه نمی دهد که مثل سابق به همسر و فرزندان خود رسیدگی کنند.
پرستاران نه اضافه کار گرفتند و نه مرخصی

عضو هیات مدیره نظام پرستاری مشهد با انتقاد از عدم حمایت کافی وزارت بهداشت از پرستاران در طول دوره کرونا عنوان کرد: با وجود این که کارکنان بسیاری از نهادهای دیگر در طول دوره کرونا از مزایای مختلفی از جمله دورکاری بهره مند شدند، اما پرستاران نه تنها دورکاری نداشتند، بلکه حتی حقوقی مثل «کسر ساعت کار» نیز به آنها داده نشد و بسیاری از پرستاران نتوانستند از مرخصی های عادی یا تشویقی خود در این دوره استفاده کنند.

بحرینی با تاکید بر عدم تخصیص «کسر ساعت کار» به پرستاران توسط بسیاری از بیمارستان های دولتی کشور گفت: در شرایط شیوع کرونا، با توجه به دشوار بودن مواجهه با این بیماری، وزارت بهداشت مقرر کرد که پرستاران بخش کرونا به جای ۴۴ ساعت در هفته، ۳۰ ساعت کار کنند؛ اما نه تنها بسیاری از دانشگاه های علوم پزشکی زیر بار این مساله نرفتند، بلکه حتی حاضر نشدند که ساعت های کاری بیشتر پرستاران را به شکل اضافه کار به حقوقشان اضافه کنند.

عضو شورای مرکزی خانه پرستار ایران ادامه داد: در این شرایط برخی دانشگاه های علوم پزشکی کشور وعده دادند که به جای تخصیص «کسر ساعت کار» یا پرداخت اضافه کاری به پرستاران، به آنها مرخصی های بیشتری بدهند، اما توالی پیک های شدید کرونا و لغو مرخصی ها در این دوره، باعث شد که مرخصی های بسیاری از پرستاران بسوزد و عملا پرستاران نه اضافه کاری را به میزانی که حقشان بود، گرفتند و نه نتوانستند از مرخصی های عادی و تشویقی خود استفاده کنند.
حق کرونای پزشکان و نیروهای ستادی ؛ بیشتر از پرستاران

رئیس خانه پرستار مشهد با انتقاد شدید از ناکافی بودن مبلغ «حق انگیزشی کرونا» در حقوق پرستاران عنوان کرد: مبلغ کارانه ای که پرستاران در پیش از دوره کرونا دریافت می کردند، بیشتر از مجموع کارانه و حق انگیزشی کرونا در این ۱۸ ماه بود. البته بیمارستان های دولتی اغلب کاهش درآمد بیمارستان در طول دوره کرونا را بهانه ای برای کاهش شدید مبلغ کارانه و ناکافی بودن مبلغ حق انگیزشی کرونا معرفی می کردند، اما قطعا نهادهای نظارتی باید بررسی کنند بودجه هایی که از سوی دولت برای جبران کسری درآمد بیمارستان ها در اختیار دانشگاه های علوم پزشکی قرار گرفته، دقیقا صرف چه مواردی شده است؟

عضو شورای مرکزی خانه پرستار ایران در توضیح بیشتر گفت: در ۱۸ ماه گذشته، اگر پرستاران رسمی بخش های کرونا ماهانه ۱۷۵ ساعت کار می کردند، در بهترین حالت ماهانه یک میلیون تومان به عنوان حق انگیزشی کرونا برای آنها در نظر گرفته می شد که البته این مبلغ برای سایر پرستاران رسمی بخش های دیگر بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان بود. این در حالی است که متاسفانه نیروهای ستادی دانشگاه ها که کار اداری می کردند، حتی بیشتر از پرستاران بخش کرونا، حق انگیزشی دریافت می کردند.

عضو هیات مدیره نظام پرستاری مشهد با تاکید بر این که حق انگیزشی کرونا برای پزشکان چندین برابر پرستاران پرداخت می شود، اظهار داشت: در شرایطی که پرستاران بخش کرونا در بهترین حالت ماهانه یک میلیون تومان حق انگیزشی کرونا دریافت می کردند، رزیدنت ها و پزشکان بسته به نوع شغل، سابقه و ساعات کارشان بین ۳ تا حتی بیش از ۱۰ میلیون تومان در ماه بابت حق انگیزشی کرونا دریافت می کردند.
برخی پرستاران ۵ ماه است که حق کرونا نگرفته اند

رئیس خانه پرستار مشهد با بیان این که از ابتدای سال ۱۴۰۰ تا کنون حق انگیزشی کرونا برای بسیاری از پرستاران پرداخت نشده است، گفت: متاسفانه بسیاری از دانشگاه های علوم پزشکی کشور حدود ۵ ماه است که مبلغ حق انگیزشی کرونا را به پرستاران پرداخت نکرده اند و با توجه به پیک های پیاپی کرونا که از ابتدای امسال شاهد آن بوده ایم، بسیاری از بیمارستان ها نیز در ماه های اخیر مرخصی کرونا را از مرخصی های پرستاران را حذف کردند.

رئیس خانه پرستار مشهد در ادامه تاکید کرد: این در حالی است که قرار بود پرستارانی که «کسر ساعت کاری» برایشان در نظر گرفته نمی شود، به جای ۳ روز در ماه بتوانند ۶ روز در ماه به مرخصی بروند که عملا با توجه به لغو مرخصی پرستاران در ماه های اخیر، بخش زیادی از مرخصی کرونای پرستاران در سال ۱۴۰۰ سوخت.
ماجرای پرستارانی که چندین ماه بدون حقوق کار کردند

تمام مشکلاتی که تا اینجا بحرینی بیان کرد، مربوط به پرستاران رسمی بخصوص زنان پرستار است؛ این در حالی است که به گفته او، اوضاع برای پرستاران قراردادی به مراتب دشوارتر است و بسیاری از پرستارانی که در پیک اول کرونا در قالب فراخوان های دانشگاه های علوم پزشکی جذب بیمارستان های دولتی شدند، تا ماه ها نمی توانستند قراردادی مشخص امضا کنند و ناچار بودند که به عنوان نیروهای داوطلب در بیمارستان ها فعالیت کنند.

عضو شورای مرکزی خانه پرستار ایران در توضیح بیشتر گفت: از نوروز ۹۹ تعداد زیادی پرستار به امید قراردادهای ۸۹ روزه و بعد هم رسمی شدن جذب بیمارستان های دولتی شدند، اما این افراد تا چند ماه ناچار بودند به صورت داوطلبانه فعالیت کنند، زیرا بیمارستان های دولتی به عنوان نیروهای داوطلب با این افراد قرارداد امضا کردند و حاضر به پرداخت حق الزحمه به آنها نبودند و خیران سلامت دستمزد آنها را می پرداختند.

رئیس خانه پرستار مشهد ادامه داد: این اتفاقات در پیک اول کرونا در شرایطی رخ داد که وزارت بهداشت تاکید داشت که باید با نیروهای تازه جذب شده قرارداد ۸۹ روزه بسته شود، اما برخی دانشگاه های علوم پزشکی زیر بار اجرای این دستور نمی رفتند، ولی وقتی که پیک دوم کرونا فرا رسید، بالاخره دانشگاه ها ناچار شدند با برخی از این نیروها قراردادهای ۸۹ روزه امضا کنند، اما بازهم بسیاری از مزایا از جمله کارانه، پاداش و حق انگیزشی کرونا برای این پرستاران تعریف نشد و اکنون خالص دریافتی ماهانه آنها به ۴ میلیون تومان نمی رسد.
دعوت از پرستاران بازنشسته برای بازگشت به کار داوطلبانه

نکته دیگری که باید به آن توجه داشت این است که برخی بیمارستان ها در پیک پنجم کرونا تا حدی دچار کمبود نیرو شده اند که از پرستاران بازنشسته برای بازگشت به کار دعوت کرده اند یا حتی از مردم عادی و نیروهای بسیج درخواست کرده اند که برای کمک در امور غیرتخصصی بیمارستان ها به یاری کادر درمان بشتابند.

اتفاقی که به گفته رئیس خانه پرستار مشهد، در این شهرستان نیز رخ داده است و دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز برای بازگشت به کار پرستاران بازنشسته دعوت به کار کرده است. بحرینی البته معتقد است که نیروهای بازنشسته به دلیل سن بالاتری که دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به کرونا هستند و با توجه به این که سال ها از کار دور بوده اند، نمی توانند مثل سابق با مهارت کار کنند.

عضو هیات مدیره نظام پرستاری مشهد در توضیح بیشتر گفت: مشخص نیست که چرا دانشگاه های علوم پزشکی تمایلی ندارند که نیروهای جدید تازه نفس را جذب کنند؟ همچنین باید توجه داشت که بسیاری از نیروهای پزشک، پرستار، کمک پرستار و بهیار در ستادهای مرکزی دانشگاه های علوم پزشکی در مشاغل اداری فعالیت می کنند و باید پرسید چه اصراری وجود دارد که این افراد خودشان پشت میز بنشینند و نیروهای بازنشسته با سن بالا، بازگشت به کار کنند؟

وی در پایان تصریح کرد: متاسفانه دانشگاه های علوم پزشکی حاضر به پول خرج کردن نیستند و می خواهند به جای جذب هزاران نیروی پرستار که پشت در بیمارستان ها مانده اند، بازنشستگان حوزه پرستاری به صورت داوطلبانه بازگشت به کار کنند تا دانشگاه های علوم پزشکی از بودجه های مبارک خود، پول اضافه ای را خرج نکنند.

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی خانه پرستار ،پس از تطبیق شرایط خانه پرستار با قانون جدید احزاب وتصویب  مرامنامه واساسنامه خانه پرستار در  کمیسیون ماده ۱۰ احزاب  وصدور پروانه فعالیت جدید خانه پرستار  توسط وزارت کشور  ودر نشست  دبیران کل احزاب امروز پروانه فعالیت حزب ملی خانه پرستار به  محمد شریفی مقدم دبیر کل خانه پرستار اعطا شد وخانه پرستار می تواند  بر اساس مرامنامه واساسنامه جدید بیش از پیش در راستای اهداف ۱۴ گانه فعالیت نماید

به گزارش خبرنگار پرستاران عدالت خواه فاطمه رحمانی نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، با اشاره به نشست امروز کمیسیون اجتماعی گفت: در جلسه امروز جزئیات طرح تسری فوق‌العاده شغل کارکنان زندان‌ها و نظام‌ پزشکی به کل کارکنان قوه قضاییه مورد بحث و بررسی قرار گرفت و به تصویب اعضای کمیسیون رسید.

وی افزود: در این مصوبه آمده که مزایای فوق‌العاده شغلی که برای کارکنان زندان‌ها و نظام‌پزشکی در نظر گرفته شده به کلیه کارکنان قوه قضاییه تسری پیدا کند و برای آنها نیز این مزایا و فوق‌العاده شغل در نظر گرفته شود.

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس اظهار داشت: همچنین در جلسه امروز اعضای کمیسیون در پاسخ به استفساریه‌ای با تعمیم وضعیت مشاغل سخت و زیان‌آور به شغل پرستاری و بازنشستگی پرستاران با 20 سال سابقه کاری مخالفت کردند.

سلام نو – سرویس اجتماعی:  باز هم یک پیک دیگر کرونا و باز هم فشاری مضاعف به کادر درمانی که چهار پیک سنگین کرونایی را پشت سر گذاشته‌اند و به خودی خود با مشکلات فراوان دست و پنجه نرم می‌کنند.

خط اول مبارزه با کرونا در اختیار پرستاران است، بخشی از کادر درمان که با بیشترین فشار، کمترین حمایت‌ها و بیشترین قربانیان مواجه بوده و در موج جدید کرونا نیز ظاهرا با همین وضع به فعالیت ادامه خواهد داد.

برای بررسی وضعیت پرستاران سلام نو گفت‌وگویی با محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار داشت که در ادامه آن را می‌خوانید.

آقای شریفی مقدم ما امروز به پیک پنجم کرونا رسیده‌ایم. امروز و در حالی که در پیک پنجم قرار داریم حال و روز پرستاران چطور است؟

اجازه بدهید حرف آخر را اول بزنم؛ حال و روز پرستاران خراب است! همانطور که همه می‌دانند کرونا درمان ندارد و راهی به جز پیشگیری پیشِ روی مردم و کادر درمان نیست. این پیشگیری هم دو مسیر دارد که یک بخش رعایت پروتکل‌ها توسط مردم و محدودیت‌ها است که نیاز به حمایت دولت از مردم دارد و بخش دیگر هم واکسیناسیون ۷۰ تا ۸۰ درصد جامعه است.

متاسفانه هر دو بخش مسیر با مشکلات جدی مواجه است. از یک طرف محدودیت‌ها نمی‌تواند آن طور که باید ادامه داشته باشد چون مردم به دلیل عدم حمایت از نظر معیشتی به مشکل می‌خورند و از طرف دیگر دولت واکسیناسیون را بسیار کند، ضعیف و نامناسب پیش می‌برد.

نتیجه این مسیر چیست؟ مردم به کرونا مبتلا می‌شوند و به بیمارستان مراجعه می‌کنند. آن چنان هم که می‌دانیم کرونا درمان ندارد و صرفا به مراقبت نیاز دارد و ۹۰ درصد بار آن مراقبتی است، که این بار بر دوش کادر پرستاری است. در این زمینه به جز تجهیزات مناسب، مهم‌ترین موضوع تعداد کافی کادر پرستاری است که ما از این نظر به شدت دچار مشکل هستیم.

مگر بر اساس وعده وزارت بهداشت جذب پرستار اتفاق نیفتاد؟

متاسفانه وزارت بهداشت در هر پیک از استخدام پرستار جدید و تقویت کادر پرستاری سخن می‌گوید و بعد از پایان پیک همه چیز را فراموش می‌کند.

در سال ۹۵، ۹۶ و ۹۷ استخدام پرستار ما صفر بوده است. در دوران کرونا هم که مدام حرف از استخدام بوده چندان اتفاق خاصی نیفتاده است. آخرین آزمون استخدامی به نام پرستاران در بهمن گذشته برگزار شد. امروز بعد از تقریبا ۵ ماه از ۳۹ هزار نفری که قرار بوده در آن آزمون جذب شود ۱۳ هزار نفرش به پرستاران تخصیص یافت که از همین تعداد هم هنوز ۱ نفر هم وارد چرخه کار نشده است.

در نتیجه مهم‌ترین مشکل پرستاران کمبود کادر پرستاری است، مسئله‌ای که مطالبه مهم مردم است چون کمبود پرستار مستقیما با جان مردم در ارتباط است.

این کمبود پرستار محصول فشار دوران کرونا است یا سابقه دارد؟

واقعیت این است که پیش از کرونا هم نسبت پرستار به جمعیت ما در حد کشورهای عقب افتاده بود. در کشورهای اروپایی به ازای هر ۱۰۰۰ نفر ۱۰ نفر کادر پرستاری دارند. بر اساس استاندارد سازمان بهداشت جهانی در شرایط معمولی و قبل از کرونا اگر مردم بخواهند متوسط خدمات درمان را دریافت کنند باید به ازای هر ۱۰۰۰ نفر ۵ تا ۶ نفر کادر پرستاری موجود باشد که در اطراف ما وضعیت ارمنستان و گرجستان این چنین است.

در بدترین شرایط اگر مردم بخواهند کف مراقبت‌های مورد نیاز را دریافت کنند به ازای هر ۱۰۰۰ نفر حداقل به ۳ نفر کادر پرستاری نیاز است. پیش از کرونا آمار ما ۱.۵ پرستار به ازای هر ۱۰۰۰ نفر بود که نصفِ حداقل لازم بود. معنای آن این است مردم ما ۵۰ درصد مراقبت‌هایی که باید را دوران بیماری دریافت نمی‌کردند. سازمان بهداشت جهانی می‌گوید هر چقدر نسبت پرستار نسبت به کف کمتر باشد مردم بیشتر آسیب می‌بینند و مرگ و میر افزایش می‌یابد.

با این توصیفات بعد از کرونا اوضاع ما چطور شد؟

در دوران کرونا چند عامل باعث کاهش نسبت پرستار به جمعیت در کشور ما شد. عامل اول این بود که کرونا نسبت به بیماری‌های دیگر به مراقبت بیشتری در هر ۲۴ ساعت نیاز دارد. عامل دوم این بود که ۱۰۰ هزار نفر از پرستاران ما حداقل یک بار به کرونا مبتلا شدند، این مسئله حداقل هر پرستار را دو هفته از چرخه کار خارج کرد. عامل سوم هم خروجی‌های جامعه پرستاری بود که شامل بازنشست شدن سالانه دو سه هزار نفر و بعد از کار خارج شدن به دلیل سختی کار یا مهاجرت بود.

واقعیت این است که خیلی از پرستاران ما یا رفته‌اند یا در حال رفتن هستند. پرداختی پرستاران در خارج از کشور پیش از کرونا ۴ تا ۵ هزار دلار بود که در دوران کرونا بیشتر هم شده و مشوق‌هایی داشته است. از طرف دیگر سطح نمره آیلس را کاهش دادند و روند اداری جذب را هم به شدت کوتاه کردند. تمام این‌ها مسئله مهاجرت پرستاران را جذاب کرده است.

در این شرایط تا رسیدن به کف استاندارد سازمان بهداشت جهانی چقدر فاصله داریم؟

ما برای رسیدن به کف ۳ پرستار به ازای هر ۱۰۰۰ نفر به ۲ برابر شدن تعداد کادر پرستاری نیاز داریم. زمانی هست که برای مدیریت یک بحران می‌توان جامعه پرستاری را برای یک ماه در حالت پر فشار به صف کرد، ولی تعدد بحران در کشور ما که محصول بی‌کفایتی مسئولین است باعث شد که فشار روی کادر پرستاری طاقت فرسا باشد. بر همین اساس همین حالا هم نرخ ۱.۵ پرستار به ازای هر ۱۰۰۰ کاهش داشته و احتمالا به ۱.۴ و حتی کمتر رسیده است.

بر اساس استانداردهای سازمان بهداشت جهانی نتیجه مستقیم کمبود پرستار مرگ مردم است، آن هم مرگ مردمی که در صورت وجود پرستار کافی می‌توانستند زنده بمانند.

با توجه به این که جامعه پرستاری ایران از تعداد متوسط جمعیت کمتری دارد باید وضعیت مالی مناسبی داشته باشد، اما ما می‌بنیم که ظاهرا اینطور نیست و این کمبود منجر به بهبود شرایط مالی نشده است.

اصلا چنین چیزی نیست. پرستاری که چنین شرایط سختی را تحمل می‌کند باید از نظر مالی، امنیت شغلی و برخوردهای مناسب حمایت شود، اما اصلا خبری از این حمایت نیست. متاسفانه در یپک‌های کرونا یک سری پرستار را به صورت ۸۹ روزه و در نهایت استثمار و بهره کشی جذب می‌کنند تا حداقل‌های حقوق و مرخصی را هم به این پرستار اختصاص ندهند.

پرستاران شرکتی هم دست کمی از این پرستاران ۸۹ روزه ندارند و بندهایی در قراردادشان است که کارفرما با توسل به آن هر وقت بخواهد می‌تواند عذر پرستار را بخواهد. پرستار در این وضعیت با چه انگیزه‌ای کار کند؟ آن هم وقتی پرستار با انواع تبعیض مواجه است. حتی مدیران بیمارستان مدیرانی را برای پرستاری انتخاب می‌کنند که اولویتش تامین منافع آن‌ها باشد؛ نه مردم و جامعه پرستاری.

پرستاران یک بحث تعرفه گذاری داشتند که قانونش در تیر ۸۶ پس از بیش از هزاران ساعت کار کارشناسی تصویب شد و حتی دولت در برنامه ششم توسعه مکلف به انجامش شد و رهبری هم اخیرا در روز پرستار بر آن تاکید کردند، اما تازه به شورایعالی بیمه رفته است. حالا هم که این اتفاق افتاده یک سری اندیشکده که هیچ آشنایی خاصی به کار بهداشت و درمان ندارند می‌گویند این بحث کارشناسی نیست.

متاسفانه این گروهی که این مواضع مقرضانه و غیرکارشناسی را علیه جامعه پرستاری گرفته بیشتر به دولت جدید منتصب هستند و با موضع خود باعث التهاب جامعه پرستاری شدند.

شما از وضعیت سیستان و بلوچستان، به خصوص کادر پرستاری آن خبری دارید؟

دیروز با مجمع خیرین سلامت استان تماس داشتم و آن‌ها در حال تامین اقلام بهداشتی و درمانی برای مردم و کادر درمان هستند. تخت‌های بیمارستان پر است و با کمبود کادر پرستاری و تجهیزات مواجه هستند.

پرستارانی که با من در تماس بودند گفتند که مردم آن جا غذای گرم برای خوردن ندارند، چه برسد به ماسک.پرستاران هم نسبت به جاهای دیگه بیشتر تحت فشار هستند و در یکی دو هفته گذشته حتی به خانه هم نرفتند. مشکل اصلی اینجا است که ما از جای دیگر هم نمی‌توانیم پرستار اعزام کنیم چون استان‌های دیگر هم درگیر هستند.

از نظر نرخ مرگ و میر پرستاران در دوران کرونا وضعیت ما چطور است؟

ایران در بین بیش از ۹۰ کشوری که آمار آن‌ها منتشر شده یکی از بیشترین نرخ‌های مرگ‌ومیر پرستاران نسبت به جمعیت را داشته و در بین کشورهای اول قرار گرفته است. این مرگ‌ومیر نشان فشار و افزایش حجم کار است چون پرستار در وقت افزایش فشار کار به طور طبیعی نمی‌تواند پروتکل‌ها را رعایت کند.

این آسیب جامعه پرستاری و مردم نشانه این است که سیستم و ساختار وزارت بهداشت ما کفایت مدیریت کرونا را ندارد و این که وزیر و معاونانش می‌گویند چه‌ها که برای پرستاران نکردند چندان درست نیست. حداقل انتظار جامعه پرستاری و مردم این است که پرستار استخدام کنید. ده‌هزار پول وارد نظام سلامت ما می‌شود که ما می‌بینیم خرج تجهیزات و ساختمان می‌شود.

در یک شهر کوچک هزینه می‌کنند دستگاه‌های تخصصی می‌خرند، اما پرستار برای خدمت در آن شهر و منطقه وجود ندارد. این در حالی است که در دنیا اولویت با پیشگیری و جذب کادر درمان و پرستاری است.

دلیل اولویت نبودن استخدام پرستار را چه می‌دانید؟

چون پول در تجهیزات، دارو و واکسن است. مافیایی حضور دارد که برای وزارتخانه تصمیم می‌گیرد. ایشان منافع خود را در نظر دارند و پول جایی می‌رود که آن‌ها می‌روند. در نتیجه پول به سمت دارو، تجهیزات و ساختمانی می‌رود که برای مافیا منفعت دارد نه جذب پرستاری که هیچ سود مالی ندارد و تنها به نفع مردم است.

به گزارش خبرنگار پرستاران عدالت خواه خراسان به نقل از ایلنا، پرستاران تامین اجتماعی به منظور پیگیری حقوق خود امروز، مقابل سازمان تامین اجتماعی تجمع کردند.

آن‌ها به حذف برخی آیتم‌ها از احکام حقوق خود اعتراض دارند که موجب شده علی‌رغم افزایش حقوق به صورت سالیانه، ضرایب افزایش به چشم نیایند. به گفته‌ی پرستاران از دهه ۸۰ احکام آن‌ها مورد بازنگری قرار گرفت که این روند از همان زمان مورد اعتراض آنها قرار گرفت.

پرستاران تامین اجتماعی همچنین به پرداخت پول بابت ۴ درصد ما به‌التفاوت حق بیمه برای بازنشستگی زودتر از موعد در مشاغل سخت و زیان‌آور اعتراض دارند.

پیشتر سازمان تامین اجتماعی از آن‌ها چیزی در حدود ۲۰۰ میلیون تومان (بسته به سنوات سخت و زیان آوری) درخواست کرده بود که این اقدام با اعتراضِ پرستاران مواجه شد؛ اما به تازگی مصطفی سالاری، مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی با صدور ابلاغیه‌ای، به اصلاح ساز و کار محاسبه ۴ درصد سهم بیمه شده، پرداخت.

با این حال پرستارانی که امروز مقابل سازمان تامین اجتماعی تجمع کرده‌اند، می‌گویند همچنان باید چیزی در حدود ۵۰ میلیون تومان و بیشتر (بسته به سنوات سخت و زیان آوری) به سازمان در مقام کارفرما پرداخت کنند.

پرستاران همچنین خواهان رسیدگی دیوان عدالت اداری به درخواست خود برای ابطال آرایی هستند که دست سازمان تامین اجتماعی را برای دریافت پول بابت بازنشستگی زودتر از موعد بازمی‌گذارد.

پرستاران مرد هم به‌عدم احتساب سنوات بیمه‌پردازی خود در ایام خدمت سربازی در سوابق بیمه‌ای مربوط به بازنشستگی پیش از موعد، اعتراض دارند و می‌گویند که سازمان سوابق آن‌ها را عادی محسوب می‌کند.