به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام پرستاری به نقل از ایلنا، حسین راغفر در همایش ارزیابی برنامه ششم توسعه که در دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد با اشاره به موارد مطرح شده در برنامه ششم اظهار داشت: ما نیازمند تغییر دیدگاه نسبت به برنامه در ایران هستیم چرا که تصور می‌شود یکی از اصلی ترین عوامل عقب ماندگی در ایران نظام تصمیم گیری است.

وی افزود: برنامه ریزی‌ها اشکالات فراوانی دارد که با تغییر نگاه می‌توان آنها را مجددا درست کرد. بخش قابل توجهی از منابع کشور از درآمدهای نفت و گاز است که تنها به گروه‌های خاصی که منافع توسعه کشور را تامین می‌کنند، تعلق می‌گیرد.

راغفر با اشاره به کتاب ریچارد بندیک در خصوص سفرش به ایران گفت: ایشان در این کتاب به بیماری مزمن اقتصادی ایران اشاره کرده و گفته است الگوهای مصرفی را که از محل واردات و مستغلات انباشته شده باید تغییر داد. ایرانیان به کالاهای تجملی و ساخت ویلا و سفرهای اروپایی علاقه زیادی دارند .

راغفر گفت: این کتاب بسیار قدیمی است اما در حال حاضر با واقعیت اقتصادی کشور همخوانی دارد.

وی گفت: در برنامه ششم در بخش فقرزدایی به ایجاد ۲۲۰ هزار واحد مسکونی و ارتقاء آن و نیز ایجاد ۴۰۰ هزار بخش خدماتی برای فقرا در سطح محلات و کاهش ریسک سرمایه گذاری و هزینه سالیانه ۱۰ هزار میلیارد ریال برای منابع بخش عمومی در نظر گرفته شده که رسیدن به این اهداف کمی دور از ذهن است.

این اقتصاددان با اشاره به فقیرتر شدن جوامع و شاخص‌های بین المللی در این خصوص گفت: هم اکنون ضریب جینی در افغانستان از تمام کشورهای منطقه پایین تر است و از سال ۸۶ روند شاخص ضریب جینی در ایران رو به کاهش بوده و به این سادگی تفسیر آن امکان پذیر نیست.

راغفر با بیان اینکه یکی از دلایل نابرابری‌های اجتماعی دسترسی راحت به فرصت‌های شغلی گفت: چالش‌های مرتبط با اشتغال به نظام تصمیم‌گیری بر می‌گردد و این نابرابری محکوم به سیاست‌های موجود است .

وی گفت: هم اکنون ما شاهد بحران در صندوق‌های بازنشستگی و فرار مغزها و نیز اشتغال بی‌کیفیت هستیم.تنها ۲۲ درصد از افراد بین ۱۵ تا ۲۴ سال در ایران شاغلند این درحالی است که نرخ جهانی بیش از ۴۱ درصد است و ما نصف شاخص جهانی را داراییم.

وی افزود: هیچ رابطه‌ای بین سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال در جامعه وجود ندارد چرا که نظام تصمیم گیری برنامه‌ای را تدوین می‌کند که تنها صاحبان سرمایه مرتفع شوند.

این استاد دانشگاه گفت: زمانی که شوکی به خانواده فقیر وارد می‌شود، آن خانواده قادر به بازسازی خود نیست زیرا دسترسی به منابع بانک‌ها برایشان مقدور نیست و از گروه‌های دیگر آسیب پذیرترند. 

این اقتصاددان با اشاره به معیوب بودن اقتصاد در ایران گفت: نابرابری پدیده ناگزیر نیست بلکه محصول سیاست و برنامه‌هایی است که انعکاس منابع صاحبان سرمایه‌های تجاری و مالی در ایران است و نشانه ای از اقتصاد معیوب به شمار می‌آید که به فعالیت‌های نامولود سود بیشتری از سخت کوشی و سرمایه‌گذاری صنعتی می‌دهد .

راغفر در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه سهم نیروی انسانی در تولید ناخالص داخلی در ایران ۱۵ درصد است گفت: این رقم در کشورهای صنعتی ۶۰ درصد بوده که هم اکنون به ۵۰ درصد رسیده است.

وی افزود: اقتصادهایی که سطوح بالای نابرابری و ثروت را تجربه می کنند سطوح پایین نابرابری فرصت ها را نیز دارا هستند که عمق این کج کارکردی را باید در قدرت بنگاه‌ها با اعمال نفوذ منابع دید.

این داستاد دانشگاه یادآور شد:‌ اثرات رشد نابرابری که در سه دهه گذشته در کشور اتفاق افتاده، یک شبه مرتفع نمیشود .

راغفر تصریح کرد: ما نیازمند تغییر نگاه در بخش درمان آموزش و پرورش هستیم و به جای اتخاذ رویکرد حداقل گرا باید به قواعد و ماهیت پویا و قدرتمند در زندگی روزمره بپردازیم .

وی گفت: سیاست‌های بعد از جنگ نابرابری را افزایش داد و امروز به جایی رسیدیم که این نابرابری‌ها به سادگی قابل رفع نیست.

وی افزود: در برنامه ششم مشارکت مردم غایب است و کلا برنامه در ایران ظرفیت توسعه‌ایی ندارد و عمده بودجه به حقوق و دستمزد تعلق می‌گیرد. منابع محدود بوده و برنامه‌ها زیادند در نتیجه بسیاری از برنامه اجرا نمی‌شود و تنها افرادی که نفوذ دارند منابع را به برنامه‌های خود اختصاص می‌دهند.

این استاد دانشگاه در پایان گفت: متاسفانه طرح تحول سلامت و واگذاری بیمارستان دولتی به بخش خصوصی هزینه‌های درمان را بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ درصد افزایش می‌دهد که این موضوع آثار جدی و گسترش نابرابری در جامعه را خواهد داشت.